วันหนึ่งขณะที่เปโตรกับยะหยากำลังเดินไปยังบริเวณวิหารในเวลาขอดุอาอ์ตอนบ่ายสามโมง มีชายคนหนึ่งเป็นง่อยมาตั้งแต่เกิดถูกหามเข้ามา ทุก ๆ วัน คนจะวางเขาไว้ที่ริมประตูวิหาร ซึ่งประตูนั้นเรียกว่า “ประตูงาม “ เพื่อให้ขอทานจากคนทั้งหลายที่เข้าไปในวิหารนั้น
เมื่อคนนั้นเห็นเปโตรกับยะหยากำลังจะเข้าไปในวิหารก็ขอทาน เปโตรกับยะหยาเพ่งดูเขา
แล้วพูดว่า "จงดูเราทั้งสองเถิด" คนนั้นก็จ้องดู คิดว่าจะได้อะไรจากท่านทั้งสอง
แต่เปโตรกล่าวว่า "เงินและทองเราไม่มี แต่สิ่งที่เรามีนั้นเราจะให้ท่าน คือ ในนามของท่านอีซาอัล-มะซีฮ์ ชาวนัชรอฮฺ จงเดินเถิด "
แล้วเปโตรก็จับมือขวาของเขาพยุงขึ้น ในทันใดนั้นเท้าและข้อเท้าของเขาก็มีกำลัง เขาจึงกระโดด
ขึ้นยืนและเดินเข้าไปในวิหารพร้อมกับเปโตรและยะหยา ทั้งเดินทั้งเต้นโลดและสรรเสริญอัลลอฮฺ!!
คนทั้งหมดเห็นเขาเดินและสรรเสริญอัลลอฮฺ ก็จำได้ว่าเขาคือคนที่เคยนั่งขอทานอยู่ที่ประตูงามของวิหาร เขาทั้งหลายจึงประหลาดใจและอัศจรรย์ใจอย่างยิ่งในเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับคนนั้น
โดยความศรัทธาในนามของท่านอีซา นามนั้นจึงทำให้คนนี้ที่ท่านทั้งหลายเห็นและรู้จักมีกำลังขึ้น เป็นความศรัทธาที่มาทางท่านอีซา ทำให้คนนี้หายเป็นปกติต่อหน้าท่านทั้งหลาย
