นบียะอฺกูบให้พรแก่ลูกของนบียูสุฟ
1 หลังจากเหตุการณ์เหล่านี้ มีคนเรียนนบียูสุฟว่า “บิดาของท่านป่วย” นบียูสุฟก็พามนัสเสห์และเอฟราอิมบุตรทั้งสองของท่านไปด้วย 2 มีคนบอกนบียะอฺกูบว่า “ยูสุฟบุตรชายของท่านมาหา” ท่านก็รวบรวมกำลังลุกขึ้นนั่งบนที่นอน 3 นบียะอฺกูบจึงพูดกับนบียูสุฟว่า “อัลลอฮฺผู้ทรงอานุภาพยิ่ง ได้สำแดงพระองค์แก่พ่อที่ตำบลลูสในดินแดนคานาอัน ประทานพรแก่พ่อ 4 และทรงบอกกับพ่อว่า ‘เราจะให้เจ้ามีลูกดกทวียิ่งขึ้นและเราจะให้เจ้าเป็นชนชาติหลายชาติ และจะให้ดินแดนนี้ให้แก่พงศ์พันธุ์ของเจ้าที่จะมาภายหลังเจ้าเป็นกรรมสิทธิ์นิรันดร์’1 5 ส่วนบุตรทั้งสองของเจ้าที่เกิดแก่เจ้าในแผ่นดินอียิปต์ก่อนพ่อมาหาเจ้าในอียิปต์ก็เป็นบุตรของพ่อ เอฟราอิมและมนัสเสห์เป็นของพ่อเหมือนรูเบนและสิเมโอน 6 ส่วนบุตรของเจ้าที่เกิดมาภายหลังจะนับเป็นบุตรของเจ้า พวกเขาจะได้ชื่อตามพี่ชายในการรับมรดกของพวกเขา 7 เมื่อพ่อจากปัดดานมา ก็เศร้าใจที่ราเชลตายในดินแดนคานาอันขณะอยู่ตามทางยังห่างจากเอฟราธาห์ แล้วพ่อก็ฝังศพไว้ริมทางไปเอฟราธาห์2 (คือบัยติละฮัม)”
8 นบียะอฺกูบเห็นบุตรทั้งสองของนบียูสุฟจึงถามว่า “นี่ใคร?” 9 นบียูสุฟตอบบิดาว่า “นี่เป็นบุตรที่อัลลอฮฺประทานแก่ลูกที่นี่” นบียะอฺกูบจึงว่า “ขอพาลูกทั้งสองเข้ามาเพื่อพ่อจะได้ให้พรแก่พวกเขา” 10 ตาของนบียะอฺกูบมืดมัวไปเพราะความชรา มองอะไรไม่เห็น นบียูสุฟพาบุตรทั้งสองเข้ามาใกล้บิดา นบียะอฺกูบก็กอดจุบพวกเขา 11 นบียะอฺกูบบอกนบียูสุฟว่า “พ่อไม่คิดว่าจะได้เห็นหน้าเจ้า แต่อัลลอฮฺทรงให้พ่อเห็นเจ้าและทั้งลูกของเจ้าด้วย” 12 นบียูสุฟให้บุตรทั้งสองลงจากเข่าของท่าน แล้วโน้มตัวลงคำนับถึงดิน 13 นบียูสุฟจูงบุตรทั้งสองเข้าไปใกล้บิดามือขวาจับเอฟราอิมให้อยู่ข้างซ้ายนบียะอฺกูบ และมือซ้ายจับมนัสเสห์ให้อยู่ข้างขวานบียะอฺกูบ 14 ฝ่ายนบียะอฺกูบก็เหยียดมือขวาออกวางบนศีรษะเอฟราอิมผู้เป็นน้อง และมือซ้ายวางไว้บนศีรษะมนัสเสห์ เหยียดมือออกไขว้กันเช่นนั้น เพราะมนัสเสห์เป็นบุตรหัวปี 15 แล้วนบียะอฺกูบให้พรแก่นบียูสุฟกล่าวว่า
“ขออัลลอฮฺผู้ที่นบีอิบรอฮีมและนบีอิสหากบรรพบุรุษของบ่าว
เชื่อฟังอยู่เสมอนั้น
ขออัลลอฮฺผู้ทรงบำรุงเลี้ยงบ่าว
ตลอดชีวิตจนถึงวันนี้
16 ขอมลาอิกะฮฺที่ได้ช่วยบ่าวให้พ้นจากความชั่วร้ายทั้งสิ้น
โปรดประทานพรแก่เด็กทั้งสองนี้
ให้พวกเขาสืบชื่อของบ่าวและชื่อของนบีอิบรอฮีม และนบีอิสหากบรรพบุรุษของบ่าวไว้
และขอให้พวกเขาเจริญขึ้นเป็นมวลชนบนแผ่นดินเถิด”
17 ฝ่ายนบียูสุฟเมื่อเห็นบิดาวางมือข้างขวาบนศีรษะของเอฟราอิมก็ไม่พอใจ จึงจับมือบิดาเพื่อยกจากศีรษะเอฟราอิมวางบนศีรษะมนัสเสห์ 18 นบียูสุฟบอกบิดาว่า “พ่อวางไม่ถูก เพราะคนนี้เป็นคนหัวปี ขอพ่อวางมือขวาบนศีรษะเขา” 19 แต่บิดาไม่ยอม ตอบว่า “พ่อรู้แล้ว ลูกเอ๋ย พ่อรู้แล้ว เขาจะเป็นคนเผ่าหนึ่งด้วย และเขาจะเป็นใหญ่ด้วย อย่างไรก็ดีน้องจะเป็นใหญ่กว่าพี่ และพงศ์พันธุ์ของน้องนั้นจะเป็นชนหลายหมู่รวมกัน” 20 วันนั้นนบียะอฺกูบก็ให้พรแก่ทั้งสองคนว่า3
“พวกพงศ์พันธุ์ยะอฺกูบจะใช้ชื่อเจ้าให้พรว่า
‘ขออัลลอฮฺทรงให้ท่านเป็นเหมือนเอฟราอิม และเหมือนมนัสเสห์’ ”
ดังนั้นนบียะอฺกูบจึงจัดให้เอฟราอิมมาก่อนมนัสเสห์ 21 นบียะอฺกูบบอกนบียูสุฟว่า “นี่แน่ะ พ่อจะตาย แต่อัลลอฮฺจะทรงอยู่กับพวกเจ้า จะพาพวกเจ้ากลับไปดินแดนของบรรพบุรุษของพวกเจ้า 22 ยิ่งกว่านั้นอีก พ่อยกเชเคม4ที่พ่อยึดจากมือคนอาโมไรต์ ด้วยดาบและธนูของเรานั้นให้แก่เจ้า แทนที่จะให้พี่น้องของเจ้า”
1ปฐก.28:13-14
2ปฐก.35:16-19
3ฮบ.11:21
4แปลได้อีกว่า เนินเขา
