1 นบียูสุฟเข้าไปทูลฟิรอาวน์ว่า “บิดาและพี่น้องของข้าพระบาท กับฝูงแพะแกะฝูงโคและทรัพย์สมบัติของเขาทั้งสิ้นมาจากแผ่นดินคานาอันแล้ว เวลานี้อยู่ในดินแดนโกเชน” 2 นบียูสุฟเลือกห้าคนจากหมู่พี่น้องพาไปเข้าเฝ้าฟิรอาวน์ 3 ฟิรอาวน์ตรัสถามพี่น้องของนบียูสุฟว่า “พวกเจ้าเคยทำมาหาเลี้ยงชีพอย่างไร?” พวกเขาทูลฟิรอาวน์ว่า “บ่าวของฝ่าพระบาทเป็นผู้เลี้ยงแพะแกะ ทั้งพวกข้าพระบาทและบรรพบุรุษของพวกข้าพระบาท” 4 พวกเขาทูลฟิรอาวน์อีกว่า “พวกข้าพระบาทมาอาศัยอยู่ในแผ่นดินนี้ เพราะไม่มีทุ่งหญ้าจะเลี้ยงสัตว์ของพวกข้าพระบาทบ่าวของฝ่าพระบาท เพราะเหตุว่าในดินแดนคานาอันนั้นกันดารอาหารนัก บัดนี้ขอโปรดให้พวกข้าพระบาทบ่าวของฝ่าพระบาทอาศัยอยู่ในดินแดนโกเชนเถิด” 5 ฟิรอาวน์จึงตรัสแก่นบียูสุฟว่า “บิดาและพวกพี่น้องมาหาท่านแล้ว 6 ท่านมีแผ่นดินอียิปต์อยู่ต่อหน้า ให้บิดาและพี่น้องของท่านตั้งหลักแหล่งอยู่ในดินแดนดีที่สุด คือให้เขาอยู่ในดินแดนโกเชน แล้วถ้าท่านเห็นใครท่ามกลางพวกเขาเป็นคนมีความสามารถ จงตั้งคนเหล่านั้นให้เป็นบรรดาหัวหน้ากองปศุสัตว์ของเรา”
7 นบียูสุฟพานบียะอฺกูบบิดาของท่านเข้าเฝ้าฟิรอาวน์ นบียะอฺกูบก็ถวายพระพรแก่ฟิรอาวน์ 8 ฟิรอาวน์จึงตรัสถามนบียะอฺกูบว่า “อายุท่านได้เท่าไร?” 9 นบียะอฺกูบทูลตอบฟิรอาวน์ว่า “ข้าพระบาทมีชีวิตอยู่ได้ 130 ปี ชีวิตของข้าพระบาทสั้นและลำเค็ญ ไม่เท่าอายุบรรพบุรุษของข้าพระบาทที่มีชีวิตร่อนเร่ไปมา” 10 นบียะอฺกูบถวายพระพรแก่ฟิรอาวน์ แล้วทูลลาไปจากพระพักตร์ของฟิรอาวน์ 11 ฝ่ายนบียูสุฟให้บิดาและบรรดาพี่น้องของท่านอาศัยอยู่และให้กรรมสิทธิ์ที่ดินในแผ่นดินอียิปต์ ในดินแดนดีที่สุด คือดินแดนราเมเสส ตามรับสั่งของฟิรอาวน์ 12 นบียูสุฟเลี้ยงดูบิดาและพวกพี่น้องรวมทั้งครอบครัวของบิดา ให้มีอาหารรับประทานตามจำนวนคนในครอบครัว
การกันดารอาหารในอียิปต์
13 ครั้งนั้นทั่วแผ่นดินขาดอาหารเพราะการกันดารอาหารร้ายแรง จนแผ่นดินอียิปต์และแผ่นดินคานาอันหิวโหยเพราะการกันดารอาหาร 14 นบียูสุฟรวบรวมเงินทั้งหมดที่ได้จากการขายข้าวในแผ่นดินอียิปต์และแผ่นดินคานาอัน และนำเงินไปไว้ในราชวังฟิรอาวน์ 15 เมื่อเงินในแผ่นดินอียิปต์และแผ่นดินคานาอันหมดแล้ว ชาวอียิปต์ทั้งปวงมากล่าวกับนบียูสุฟว่า “ขออาหารให้พวกข้าพเจ้ารับประทานเถิด ทำไมพวกข้าพเจ้าจะต้องตายต่อหน้าท่านเพราะเงินหมดเล่า?” 16 นบียูสุฟจึงบอกว่า “ถ้าเงินหมดแล้ว จงเอาฝูงสัตว์ของเจ้ามาให้เรา เราจะให้ข้าวแลกกับฝูงสัตว์” 17 พวกเขาก็นำฝูงสัตว์ของตนมาให้นบียูสุฟ นบียูสุฟจึงให้อาหารแก่พวกเขาแลกกับฝูงม้าแพะแกะโคและลา ในปีนั้นท่านแลกอาหารกับฝูงสัตว์ทั้งหมดของพวกเขา 18 เมื่อปีนั้นล่วงไปแล้ว พวกเขาก็มาหาท่านในปีต่อไปกล่าวกับท่านว่า “พวกข้าพเจ้าไม่ขอปิดบังนายของข้าพเจ้าว่า เงินของข้าพเจ้าหมดแล้ว และสัตว์ใช้งานของข้าพเจ้าก็เป็นของนายด้วย ข้าพเจ้าไม่มีอะไรเหลือต่อหน้านายเลย เว้นแต่ตัวข้าพเจ้ากับที่ดินเท่านั้น 19 ทำไมข้าพเจ้าทั้งหลายจะต้องตายต่อหน้าท่านเล่า ทั้งตัวพวกข้าพเจ้ากับที่ดินของพวกข้าพเจ้าด้วย ซื้อตัวพวกข้าพเจ้ากับที่ดินแลกกับอาหาร พวกข้าพเจ้ากับที่ดินจะเป็นทาสของนบียูสุฟ ขอให้เมล็ดข้าวแก่พวกข้าพเจ้า เพื่อพวกข้าพเจ้าจะมีชีวิตต่อไปและไม่ตาย และที่ดินก็จะไม่ร้างเปล่า”
20 นบียูสุฟซื้อที่ดินทั้งหมดในอียิปต์ให้แก่ฟิรอาวน์ เพราะคนอียิปต์ทุกคนขายไร่นาของเขา เนื่องจากการกันดารอาหารรุนแรงยิ่งนัก เพราะฉะนั้นแผ่นดินจึงตกเป็นของฟิรอาวน์ 21 ส่วนประชาชนนั้นนบียูสุฟให้ย้ายไปอยู่ตามเมืองต่างๆ1จากเขตแดนด้านหนึ่งจนถึงสุดแดนอียิปต์อีกด้านหนึ่ง 22 เว้นแต่ที่ดินของผู้ประกอบพิธีทางศาสนาเท่านั้นนบียูสุฟไม่ได้ซื้อ เพราะผู้ประกอบพิธีทางศาสนาได้รับปันส่วนจากฟิรอาวน์ และพวกเขารับประทานตามส่วนที่ฟิรอาวน์พระราชทาน ดังนั้นพวกเขาจึงไม่ได้ขายที่ดินของพวกเขา 23 นบียูสุฟกล่าวกับประชาชนว่า “ดูเถิด วันนี้เราซื้อตัวพวกเจ้ากับที่ดินของเจ้าให้เป็นของฟิรอาวน์แล้ว นี่แน่ะเราจะให้เมล็ดข้าวแก่พวกเจ้า จงเอาไปหว่านในที่ดิน 24 เมื่อได้ผลแล้วจงถวายส่วนหนึ่งในห้าส่วนแก่ฟิรอาวน์ เก็บสี่ส่วนไว้เป็นของพวกเจ้า ให้ใช้เป็นพันธุ์ข้าวสำหรับที่นาบ้าง เป็นอาหารสำหรับพวกเจ้าและครอบครัวกับเด็กๆ บ้าง” 25 คนทั้งหลายก็ตอบว่า “ท่านช่วยชีวิตข้าพเจ้าทั้งหลายไว้ ขอให้พวกข้าพเจ้าได้รับความโปรดปรานจากนายเถิด พวกข้าพเจ้ายอมเป็นทาสของฟิรอาวน์” 26 นบียูสุฟตั้งเป็นกฎหมายในแผ่นดินอียิปต์จนทุกวันนี้ว่า ให้ฟิรอาวน์ได้ส่วนหนึ่งในห้าส่วน เว้นแต่ที่ดินของผู้ประกอบพิธีทางศาสนาเท่านั้นที่ไม่ตกเป็นของฟิรอาวน์
บั้นปลายของนบียะอฺกูบ
27 พวกพงศ์พันธุ์นบียะอฺกูบอาศัยอยู่ในแผ่นดินอียิปต์ ณ ดินแดนโกเชนพวกเขาได้กรรมสิทธิ์ที่ดินเป็นของพวกเขา และมีลูกหลานทวีขึ้นมากมาย 28 นบียะอฺกูบมีชีวิตอยู่ในแผ่นดินอียิปต์ 17 ปี รวมอายุนบียะอฺกูบได้ 147 ปี
29 เมื่อนบียะอฺกูบใกล้จะสิ้นชีพจึงเรียกนบียูสุฟบุตรชายมาสั่งว่า “ถ้าเจ้ายังนับถือพ่อ ขอให้เอามือเจ้าวางไว้ใต้ขาอ่อนของพ่อ และทำต่อพ่อด้วยความรักมั่นคงและความจริง คือขออย่าฝังศพพ่อไว้ในอียิปต์ 30 เมื่อพ่อล่วงหลับไปอยู่กับบรรพบุรุษของพ่อแล้ว จงนำพ่อออกจากอียิปต์ไปฝังไว้ ณ ที่ฝังศพบรรพบุรุษของพ่อเถิด” นบียูสุฟก็สัญญาว่า “ลูกจะทำตามที่พ่อสั่ง” 31 นบียะอฺกูบจึงบอกว่า “จงสาบานต่อพ่อ” นบียูสุฟก็สาบานต่อบิดา แล้วนบียะอฺกูบก็โน้มตัวลงบนหัวเตียง
1ฉบับกรีกและเบญจบรรณของชาวสะมาเรียว่า นบียูสุฟให้ประชาชนเป็นทาส
